cogitationes de egoismo

in studio Bibliae sacrae (grex quae semel hebdomade competit abhinc quattor annos), locutae sumus de idoliis typicis in vitis nostris. generaliter de egoismo locutae sumus (et de rebus specialibus), et quomodo pugnandum sit. dicebatur responsum esse alios ministrare.

nonne pulchrae sumus?  :)

mane hodie legebam in Biblia sacra, capite quinto Matthaei, versus 38-48.  dicebam in capite meo, "non est aequum!  quid de finitibus?"  putabam de rebus nuper dictis in grege nostro, et etiamsi, et praecipue si, non aequum sit, oportet alios servare, oportet ministrare.

beneficium est mihi, non aliis.  gratia vocatur.  dare ad quem non potest remunerare, et diligere ad quem non potest correspondere.  haec egoismum pugnant.

"diligite inimicos."  censeo me non habere multos inimicos.  fortasse audivistis multa, et putabatis, ut ego, "o, bene, scilicet" et in via perrexistis.  quid de his verbis similibus: deligite qui te odit.  qui de te loquuntur.  qui de familia tua loquuntur.  qui ad te male spectant.  hmm.

nonne est verum me accepisse gratiam, praecipue cum non possem remunerare et correspondere?  spero me recordaturam esse, cottidie.